ŞİİR DEDİĞİN

Şiirle aran hoş değil, değil mi dedi.

Pek bir bağ kuramadım dedim. “Yani sürekli, güçlü bir bağ. Değerini, tadını takdir ediyorum ama ekstra kaliteli bir butik çikolatanınki gibi. Cebimde, çantamda taşıyacağım, gece gündüz atıştırabileceğim, yumulup onunla beslenebileceğim şey olmadı.”

“Ama şiir zaten öyle. Biri ne demiş: Şiir mataranda su, heybende ekmek, silahında kurşun değildir fakat bunlardan yoksun kaldığında seni o avutur. Sibirya’ya sürgüne gönderilen aydınlar birbirlerine şiir okuyarak ışıltılarını yaşatmaya çalışmış.”

Sürgüne gönderilen açık ifadenin yerini mecazın, imgelerin, sembollerin aldığı bir zamanda bu, şiire bir daha, alıcı gözle bakma isteği uyandırdı.