SEYİR NOTLARI: SEYİRCİ

Seyrin bir yerinde bir bakan ve gören var. İşaret parmağını hiçbir durumda gözüne sokmayan, sesini yükseltmeyen, gördüklerini sözcükleri bile kullanmadan ileten bir yanın. Hep de orada fakat kafanın içindeki cazgırlığın ötesinde kalıyor.

Sakinleştiğinde, mesela doğada, zihnin yatıştığında seni çırılçıplak sana gösteriyor. O kadar yansız, doğrudan ki utanıp sıkılmadan, üstünü örtüp savunmadan, tabanları yağlamaya kalkışmadan ilettiğini “alıyorsun.”

Yalın, her türlü yapaylıktan uzak, doğal bir iletişim. Dışındaki karşılığını belki bir ömür arasan bulamayacağın etraflılıkta.

Onun usul, kuşbakışı görüşü hayatı kendi ellerinle ne kadar gürültüye boğduğunun da hatırlatıcısı.

Değişim tepeden (telkinler, bastırmalar vesaire ile) değil, onunla temastan başlayarak geldiğinde enerjisini, şevkini beraberinde getiriyor. İçten dışa doğru işliyor. Kat ettiği katmanlarınla doğal bir mutabakat sağlıyor. (Demokrasinin iyi bir resmi.) Dokunduğu şeyleri hiçe sayan, baskıcı, sıkıştırıcı, nefesi kesici zorba, dolayısıyla da ilk fırsatta geri tepmeye mahkum sıradan iradenin yerini gönüllülük alıyor.

Ne olursa olsun koyulduğun bu anlama ve değişim yolunda yürüme kararlılığı.