21 Temmuz 2010 Çarşamba

TUHAF BİR HİS

Cam cilalı parke zemini çıplak, geniş bir mekanda kapıya koşmaya, hatta yürümeye çalışan tırnak arası tüyleri iyice uzamış köpek gibi olmak..

Hareketi dengelemeye, desteklemeye yarayacak hiçbir şeyin olmayışı.

İlgisizlik, itme, bunalmışlık değil. Sadece bir şeyin diğerlerinden öne çıkamayışı. Seçilebilir olmayışı, ardından da yürünebilecek bir yol sunamayışı.

Bir iki cılız denemeden sonra şeylerin hareketsizlikte eşitlenmesi.

Derinlere nakşolmuş, uzaktan uzağa anımsanan bir “Kımıldamalı, bir yerlere gitmeli” dürtüsünden başka şeyin kalmayışı.

Hız alıp ilerleyememek. Tutunamayış.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder