KARA KARE

Karanlık güçler klişe değil, canlı, can alıcı gerçek. Yarattıkları kaos orada bir yerde de değil. Nispeten güvende, fırtınanın gözünde olsan da çepeçevre. Konu sen değilsin zaten. O. Yuttuğu. Yuttukları. İyice körleşmiş ilkelliğiyle taraf olarak alınabilir olmaktan çıkması onu artık sadece savaşılacak ya da aşılacak bir şey haline getiriyor.

Varlığı kan dökmekle kalmıyor, zihinler de kıskacında. Depresyonla panik arasında gidip gidip gelmek.

Kapkara kareden uzun boylu uzaklaşmak zor. Aklını, fikrini, hissini güçlü anaforuna çekiyor.

Ama onun kadar kara bir geviş neye hizmet edecek?

Debelenmeyi bırak, diyorum kendime, derin bir soluk al ve yaşadığının adını koymakla başla. Yastasın. Ortak acı bu. Korkunç bir şekilde yanlış ve korkunç bir şekilde gerçek.

Işık azaldıkça irisi irileşen kedi gözü gibi karası büyüyor.

Işığı dışarıda artıramıyorsan içerde artırmaya yönel. Bir mum bir mumdur.