DERSLERİNE ÇALIŞMIYOR

Kafamı ve ellerimi baştan aşağı işgal eden bir işin ortasında (yaşlı bir adam için yarım yarım alınacak ilaçları bölerek diğerleriyle birlikte ilaç kutusuna yerleştirmek; kafası karışırsa diye günlük mü yapmalı, daha pratik olsun diye 10’ar günlük mü?) yanı başımda sesi beliren bir kadın içini çekerek annen de derslerine çalışmadığına üzülüyor diyor. Cevap vermiyorum. Verecek bir cevabım yok. Başımı çevirip tam arkama bakıyorum. Ufak boy yoğun bir yağlı boyadan canlanmış gibi bir görüntü: Koyu kahve, kalın gövdeli ağaçlar arasında öylece duran genç bir çocuk. İddiasız ahşap çerçevesini de göreceğim neredeyse ama bu bir yandan da bir beynin derinliklerinden yansıyan bir görüntü, farkındayım. Suskunluğum ve hareketsizlik sürerken birden kalın ağaç gövdelerinde bir dalgalanma oluyor; o ana kadar görünmeyen büyük bir üçgen parça yerden kalkarken birleşen ağaç gövdelerinin onun sonlandırdığı bir ejder kuyruğu olduğu ortaya çıkıyor, hayretler içinde kalıyorum.