ON İKİ

Okumasını böldüm.

“Ne diyorsun son hikayeye?”

Gazetesini indirdi. 17 Aralık (Mevlana’nın ölüm günü) çirkef infilakına kadar söyleyecek hep bir şeyleri olurdu. Hukuk, siyaset, tarih.

Sadece güldü. Kelimelerin, düşüncelerin, tepkilerin sonuna gelmiş gibi, omuz silkercesine bir gülüş.

Yüzyıla yedi kalmış bir ömür boyu dayanak alıp üzerine fikir çıkacağı, tutamak yapıp olanı kavrayabileceği bir benzerini daha görüp geçirmemiş bir adamın gülüşü. Schadenfreude değil, ben demiştim değil, insandan gelen hiçbir şey yabancım değil de değil. Böyle bir şey yaşamak zorunda kalmanın mahcubiyeti ile şaşkınlık karışımı bir gülüş.

Hayat bu kadar uzun bir ömürde bile insanı serseme çevirmeyi biliyor.

.