TORNADO!

Kuzinimin oynanacak oyunları tükenen 6 yaşındaki oğlu, eline verdiğimiz yazı tahtasını kalan onca enerjisinin patlamasıyla doldurdu. Koşan, kesilen, dönen, girdaplanan, dört bir yana saçılan bu coşmaya da hayal gücüyle akacağı yatağı, hikayesini katıverdi: Tornado!

*

Sabahların körü beynimin içinde çiğ, gür stadyum ışıkları yakılmış gibi gözüm açılıveriyor. Bu açıklıktan düşünceler akın ediyor. Sorular bölünüyor, kendilerine ait olmayan cevap yarılarıyla eşleşiyor. Bir kaygıyı tatlı bir heyecan izlerken üzerlerine irice bir kuşku devriliyor. Tuzla buz olmuş Bohemya kristali misali düşünce parçaları sivri, küt, köşeli, iri ve ufak zerreleriyle zihnin damperli kamyonundan üstlerine boca ediliyor.

Birkaç saat sonra makul bir vakit nihayet gelip yataktan kalktığımda beynim buruş buruş, bedenimden çok daha yorgun.

*

Dikkatim yağ dökülmüş zeminde uygun adım yürümeye çalışan acemi birliği gibi. Kayıp ilanı verip yenisini çıkarttığım nüfus cüzdanını tapuda alıkoyduklarını kayıt bile etmemişim. Bazen etraflı düşünürken bazen burnumun dibini görmüyorum. Geçmişin bulanan bir şimdi üzerinden geleceğe aktığı bu ev tasfiye-yenisini kurma işi dün-bugün-yarın arasında şimşekler çaktıra, yıldırımlar düşüre, ortalığı gündüze çevirip koyu karanlığa boğa ilerliyor.

Kasırga! gerçekten.