GÜLLER, KÖPEKLER, EVSİZLER

Portland’ın lakabı “Güller Şehri.” Gülün tam zamanı gelmişim, Washington Park’taki geniş bahçede rengarenk, kıvrım kıvrım kokularıyla yataklar dolusu gül birkaç gün sonraki festivale hazırdı. Yol kenarları, parklar, bahçeler, saksılar.. güller her yerde.

Köpekler de. Portland bir köpekler cenneti. Onları dışarıda bırakan yer pek az. Kuaförleri, bakımevleri, yiyecek, oyuncak, aksesuar dükkanları insanlarınki kadar bol, çeşitli. Kişi başına bir köpek düşüyormuş gibi geliyor insana.

Ve evsizler. Kent yüce gönüllülüğünü onları kendi haline bırakarak gösteriyor. Köpekler kabul, evsizler tahammülle karşılanıyor. Ortalıkta olmalarına izin var. Böylece parklarda, kaldırımlar, kapı eşikleri, ağaç ve köprü altlarında tek tek ya da öbek öbekler. Koşusunu yapan, bisikletini süren, köpeğini gezdiren sırım gibi bedenlerin yere vuran gölgeleri gibiler. Karanlık, perişan, berduş, meczup.

Kentin ortak göğe kokuları kendilerince yükselen üç nişanı evsizler, köpekler ve güller.