BİLGİSAYARIN BİTLERİ

Bir dosyanın peşinden derinliklerindeki karışıklığa yuvarlanınca bilgisayarın bitlerini ayıklamaya oturdum.

Makul, pratik bir dosyalama yapıyorum ama arada aletin gördüğü müdahaleler sırasında yedeklenenler ve nereye kaldıracağıma karar vermediklerimle bol tekrarlı, salkım saçak bir yığın oluşmuş. Arşivin köşeleri küflenmeye, kıyıları örümcek ağı bağlamaya başlamış.

Bir kar küreme makinesi gibi giriştim. Dosyalamayı sıkılaştırdım. Tekrarları, fazlalıkları attım. GB’larca çöp boşalttım.

Fiziksel bir ayıklama ve temizlikten tek farkı parmaklarımın isli toza bulanmamasıydı.

Beynimdeki ferahlama ise hiç farksız.

Yaşadıkça en büyük gereksinmem olarak belirginleşiyor:

Bana bol alan ve derli topluluk gerek. Fazlalıksızlık.

Ki yaşam ışığı, heyecanı, sevgisi fırdolansın, dolanabilsin.