YERSİZLEŞMEK

Hüsranla, öfkeyle, bıkkınlıkla, usulca ilerlemiş soğumayla. İçime taş gibi oturan bir haklılık-haksızlığa uğrama, mağduriyet hissi, ülkeden, toplumdan, insanlardan uzaklaştığımda tepkinin beni ne kadar katılaştırdığını fark ediyorum. Felç ettiğini. Aklımı, yaratıcılığı, buluşçuluğu, sevinci daralttığını. Geriye kalan kaskatı, buz gibi, keskin, yetersiz ve yersiz bir ağırlık.

Oysa esneklik, mizah, oyun duygusu, perspektif(ler) gerek. Suya attığında dibe çökmeyecek, yüzecek bir ruh.

Acı zehre dönüşmemeli.

Onu parçalayıp yararlanacağını alan, kalanı atan karaciğer neydi?

Hatırlayıp buna dönmeli.