DOKSAN SANİYE

Kitap kitaba açıldı, psikolog Joan Rosenberg’in 90 Saniye (90 Seconds) kitabına vardım. İlgiyle okuyorum.

Konu, zor duygularla ilişkilerimiz. Rosenberg otuz yıla yaklaşan meslek hayatında en yaygın olarak ayağımıza dolandığını gördüğü sekiz nahoş duyguyla ne yaptığımızı ele alıyor.

Bunlar:

 

Üzüntü

Utanç

Çaresizlik

Öfke

Mahcubiyet

Hayal kırıklığı

Engellenme/Früstrasyon

Kırılganlık

 

Dikkati kendimizden uzaklaştıran madde ve davranış bağımlılıkları zor duygulardan kaçınma stratejileri olarak yerleşiyor.

Duyguların bedenimizde izdüşümleri, fiziksel olarak hissettirdikleri var; kaslarda bir kasılma, midenin kalkması, boğazda düğümlenme, kalp bölgesinde yangı, iç ezikliği, boğuntu, daralma.. Rosenberg duygulardan temelde bu nahoş hisler yüzünden kaçınmaya yöneldiğimizi söylüyor.

Oysa kişiden kişiye, durumdan duruma değişen bu nahoş hisler fizyolojik olarak tepe noktası en fazla 90 saniye süren (beden için sistemlere yüklenme demek olan bu hal daha fazla sürdürülebilir değil) bu hislerle kalmayı, belirip yükseldikten sonra alçalışa geçip kaybolmalarını dalga sörfü yapar gibi yaşamayı öğrenebiliriz. Sonu gelsin istersen içinden geçip tünelin öbür ucuna çıkmalısın.

Zor bir duygunun çok daha uzun sürer gibi gelmesinin nedeni yaşayıp tüketmek yerine yüzleşmekten kaçınmamız diyor Rosenberg. Durup yaşamak yerine hikayelerini yazıp bunları kafamızda tekrar ettikçe eşlik eden bedensel hisleri de yeniden yeniden kışkırttığımızı söylüyor.

Kitabı yayıncıya önerdim. Bu dönemde yapılır mı, kuşkulu. Yer yer polisiyeleri andıran çeşitli kaçınma stratejilerimizi ele aldığı bölümü ben yine de çevirdim. Birkaç gün boyunca paylaşacağım.

Kaçındığımız, ertelediğimiz, yok bildiğimiz şeyler ortadan kalkmıyor, kurtları üzerine cila çekilen tahta misali içten içe işleyip bedeni, ruhu kemiriyor. Bir başka atlatma mekanizması olarak kılık değiştiriyor (kırılganlığın endişeye, endişenin uyumsuz korkuya dönüşmesi vd). Kaçınmanın astarı yüzünden çok daha pahalı. İşte onun için kayda değer bir kitap 90 Saniye.