GÜNAYDIN VE HOŞÇA KAL CHICAGO

Chicago’da son bir gece ve sabah. Müthiş bir fırtınanın ardından gelmişim, uçaktan indiğimde hava koyu kızılından  bulut gölgelerinin geçtiği bir günbatımı dışında kararmıştı. Patricia Barber kuarteti bir kez daha yerinde dinlemek üzere çek Green Mill’e dedim şoföre. Geldiğimde başlayalı iki parça olmuştu. Doğada geçen zamanın ardından kent (hangisi olursa olsun) dar geliyor. Caz, şehrin müziğiyle de ilkten öyle oldu. Ama sonra Patricia’nın müziği bir kez daha alıp götürdü. Bir ara etrafa baktığımda hiç de yalnız olmadığımı gördüm. Mest olmuş bir dinleyici kitlesi. İki saatin sonunda yeniden bu dilin göbeğindeydim.

Ülkede son sabah. Usul bir esintiyle taptaze, ışıl ışıl. Andersonville’e bir yürüyüş. Semtin renkli lokalleri, şehir içinde marjinal kasabalığında dolanıp gezginler kahvesi Kopi’de bir demliklik çay molası ve devam. Adımlarım hafif, rahat. Avare.

İçimden ormanlar, insanlar, ırmaklar, dağlar, adalar, Pasifik.. neler neler akıp geçmiş; boşalmış, dolmuş, arınmış, yenilenmiş, dönüyorum.