HÜCRESEL İYİLEŞME

Fonksiyonel tıbbın yoluma çıkması bir laf arasında oldu. Bin bir sağlık sorunuyla boğuşan bir arkadaşımı hal sormak için aramıştım. Son gittiği doktorun yaklaşımından (fonksiyonel tıp), daha etraflı bilgi için ev ödevi olarak da kitaplar verdiğinden söz ederken kitap merakı bu ya, neymiş onlar diye sordum. İndirdim ve arkadaşımdan önce okuyup (silip süpürüp) bitirdim. Hastalığa değil, sağlığa odaklanmak belki yeni bir fikir değildi ama otoritesine laf ettirmeyen hastalık merkezli tıbbın karşısına yüreklice çıkıyordu. Bir yandan da her şeyin mubah olduğu “alternatif tıbbın” yeni bir macerası değil, tıp disiplini içinde bir yaklaşımdı.

Sınanmış bir temelden yükselen bu farklı düşünme cesareti beni çeken şey olmalı.

Okudum, malumat edindim, başımla onaylayarak heyecan da duydum. Ve orada kaldı.

Gel zaman git zaman, sıkışıp kaldığım bir noktaya vardım. Teknem sığ suda bir kayalığa takılıp kalmış gibi. Hasta değildim. Ruhsal-bedensel, formda da değildim. Enerjim, şarj olmak bilmeyen eski bir pil misali her an sıfırı tüketti tüketecek, zindelikten uzak. Şevksiz. İs bulutu gibi içimi saran koyu loşluğu açıklayacak dış koşul boldu. Gittikçe çoraklaşıp düşmanlaşan toplumsal ortam, gümbür gümbür gelen yoksullaşma, bunlar altında ezilmenin tek bir ağıta sıkışmış çaresizlik zihniyeti. Aldığın nefesin bile bir andan ötekine tehdide devrildiği bir ülke/dünya, ne bekliyorsun ki, herkes böyle diyordum.

İç dünyam öyle de bari bedenim için ne yapılabilir diye bir hekim aranırken fonksiyonel tıp uygulayan bir dahiliye uzmanına rastladım. Muallak şikayetlerim ve son tahlillere bakarak beni bir eliminasyon düzenine soktu. İki haftalıktı ama öyle arındırıcı, tazeleyici geldi ki, beslenmeyi yüklerinden ayırıp temel gıda ve ilkelere indirgemesiyle, en ufak bir mağduriyet, yoksunluk ya da stres duymak şöyle dursun, enerjim yükseldiğinden ana hatlarıyla sürdürdüm.

İki ay sonra yapılan tahliller, önü açılan bedenin zekasını işleterek silkelendiğini, başlamış hasarları geri çevirmeye, rezervleri doldurmaya başladığını gösteriyor.

Zaten hissettiğim iyilik halinin laboratuvar yansımaları bunlar. Hafif, doygun, itici gücü yerinde. Bedende bunlar olurken içime çöken is perdelerinin dağıldığı, dış koşullar ne olursa olsun, hayatta olmanın gür ışığının kendini duyurduğu bir hal.

Koşullara kahrolup düzelmeleri için dövünmek yerine hücreden başlayan, iyileşmeye, yaşamın derin gücüne hücrenin kapısını açarak organlara, fonksiyonlara ve ruh haline yükselen bir iyileşme.