Kayıtlar
Akşamüzeri sanayi sitesinin hurdalığındaydım.
Parlak zamanlarından çok uzak düşmüş kaotik, ezik,
parçalanmış, rengarenk yığınlar..
Verdikleri duygu insanın acılarına, ölüme ne yakın.
Ama sonra prese yürüdüm. Bunları ne olmuş olduklarına
bakmadan öbek öbek sıkıştırarak birleştiren ve döngünün yeni bir halkasını
başlatan makineye. Yaşadıkça en önemlisi de galiba bu dedim. Dönüştürmek. O
vakit hiçbir parçalanma, dağılma, son anlamsız kalmıyor. Dönüşüyor. Durmadan
dönüşüyor.
Hayat gibi biraz.
çok güzell
YanıtlaSil