Ateşin içten tutuştuğunda heyecanı dışarıda aramıyorsun. Buluyorsun. Harlı iştahın önüne geleni şölene çeviriyor.
Birinci sınıf bir dönüştürücü gibi dolanıyorsun o vakit ortalıkta. Yaptığın yeniden çevrim oluyor. Recycling. Çerçöp, derme çatmalık, rasgelelik, hoyratlık ateşli bir koşulsuzluğun imbiğinden geçerek yeniden yaratılıyor.
Bazen (sık olmasa, çok sürmese de) daha öteye gitmeden olanı olduğu gibi öyle bir görüyorsun ki güzel çirkin, iyi kötü bile ortadan kalkıyor.
Her nasılsa varoluş mükemmelleşiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder