PAŞA

İlk uzaktan gördüm. Aksıyordu. Baktım, ön bacağı yok. Dün tanıştık. Marketin girişine boylu boyunca yayılmıştı. Sarı boz postu ışıl ışıl, besili, tatlı suratlı iri bir çoban köpeği. Fatoş içerden geldi, “Kalk ordan Paşa! Tam yerine yatmışın. Gel şuraya uzan” deyip yeni yaptığı pişiden bir taneyi yem olarak uzattı. Hayvan, “İyiydim öyle ama peki madem” der gibi ağır ağır doğruldu, pişiyi şöyle bir koklayıp (“Kızartma hamurla işim olmaz!”) kafasını çevirdi, gidip az öteye yattı.

Tanıştınız mı, dedi Fatoş. Hikayesini anlattı. Marketin önünde bulmuşlar. Yavruymuş. Çarpan kanlar içinde bırakıp kaçmış. Alıp veterinere götürmüşler. Bacaklarının biri kırık, diğeri haşat. Yaşamaz demiş veteriner. Fatoş yine de ameliyat etmesini istemiş. Uzun ameliyattan bir bacağı kesilmiş, diğeri sarılı çıkmış. 10 gün orada kalmış. Fatura kabarınca Fatoş tamam, bundan sonra ben bakarım demiş. Pansumanı, sabah-akşam iğneleri?

“Yaparım!”

Yapmış da. Hayvan toparlanmış, serpilmiş, şöyle sere serpe uzandığında adına hakkını vererek yaşıyor.

*

Kedilerin talihi o kadar yaver gitmemiş. Pandemide kırılmışlar. Çok azı kalmış.

Geçende marketin damacana suları arasına terk edilmiş el kadar yavruyu 8-10 yaşlarında iki kardeş aldı. “Sütleri benden” dedi Fatoş. Oğlanın bağrına bastığı bebeyi götürürlerken “Bir de ad bulun” dedim. Bakıştılar. Oğlan “Mucize olsun mu?” dedi ablasına.

Anneleri ben çalışıyorum, çocuklar okulda, kim bakacak diye itiraz etmiş. Bir yolu bulunur, demiş Fatoş. Öyle de olmuş. Yeni doğurmuş bir kedi oradan geçerken yavruya yanaşmış. Sarıp emzirmiş. Akşamına başka bir tanesi aynını yapmış. Kediler bunu yapar, annesiz yavrulara süt analığı edermiş.

Kılıktan kılığa şefkat, merhamet, koruma.