CHICK COREA

Müzisyenler de ölür. Ama işte elim böğrümde, sen de mi Corea dedim kaldım.

Kulağımda apayrı yeri olanlardandı. Pınar gibi bir müzisyen. Cebinde seyyar tulumbası, uçsuz bucaksız bir yeraltı havzası üzerinde dolanır da sanki, herhangi bir yere herhangi bir an daldırdığı enstrümanından gürül gürül su çeker, birlikte çaldıklarına da çektirir gibi.

Zahmetsiz ustalık mı, işte örneği dedirtenlerden.

Ve nasıl da dipten dibe bir çocuksuluk, oyunsuluk hissiyle. Children’s Songs albümüyle uğurladım onu.

Saf ve yoğun, bağlantısını hep duyumsadığım o alemden çalışıyla.

Masal yerine/masalla birlikte çocuklarına bu şarkıları dinleten ana babalar eksik olmasın dileğiyle.

Şükranlarımı Crystal Silence ile sundum.