BİLİNÇALTININ KODLARI

İlerden bugünlere bakıldığında ruhsal olarak yaşadıklarımıza bir ad verilir herhalde dedim. Kendimizce hiçbirimiz az şey yaşamıyoruz.

Ben buna bilinçaltı kodlarla yüzleşmek diyorum dedi arkadaşım.

Evet. Derinlerde kodlanmış, hayatın hayhuyuyla örtülmüş, biçim değiştirmiş, uygunluk filtrelerinden geçirilmiş endişe, kaygı, korkuların hareketin bastırılması, sosyalleşmenin sınırlanmasıyla kendilerini hissettirdiği, dişlerini gösterdiği bir zaman.

Şeker kılıfı sıyrılmış, ilacın acısıyla baş başasın.

*

Tam da çekap yaptırırken şifayı kaptım. Soğuk algınlığı. Bedenin dengesi bozulduğunda savaş-kaç-don kal seçeneklerinden bende sonuncusu işliyor. Bedenime ben bozdum, sen onar der gibi aradan (uykuya) çekiliyorum.

Virusu kapsam ondan önce bu şiddetli hareketsizliğim beni öldürür. Açlık, susuzluk.

Pandemi koşullarında rahatsızlık, Ahmet Altan’ın (hapislik halini) benzetmesiyle denizin dibinde bir de denizaltında olmak gibi.

Kilit üzerine kilit.

Pandemi zamanını ben bir yaşlılık, elden ayaktan düşme simülasyonu olarak alıyorum. Yalnızlık, güçsüzlük, sönmek üzere bir fitil hali.

Uzaktan, hafif ama neyin ne olacağını göstermeye yeterli belirginlikte bir.. aşılama?

*

Zihnim uykunun katları arasında dizginleri elden kaçırmış, kimi işkence derecesinde gelip gelip takılan düşünceler gemi azıya almış. Zamanın dışına savrulmuş, hiçbir şey anlamadığım sorunları çözmeye çalışarak bir yandan diğerine dönüp duruyordum. Kafamda kör sessizlik anları hariç birkaç istasyon birden açılmış, zorla dinletilir gibi. Cümle parçaları. İri punto -Almanca!- fiiller, komutlar, fısıltılar.

Moderatörü kalmayan, bir boşlukta çalkalanan bu hengame, “ben” dediğin, üzerine neler neler bina ettiğin şeyin daracık bant genişliğini ortaya koyuyor.

Ve bu Ben’in gücünden, egemenliğinden, sağlığından, bütünlüğünden, nihayet varlığından olma olasılığının senin ona imanının ne kadar üzerinde olduğunu.

Yine elbette uzaklardan (geçirdiğin üst tarafı soğuk algınlığı) ve akut bir krizden kim bilir ne kadar hafif. Ama neyin ne olacağını göstermeye yeterli belirginlikte.

*

Uyku maratonu bitti. Bedenim, buyur, dedi. Hallettim ama zorlama, denge tutsun bir.

Kalktım ve kedinin arka ayaklarından güç alarak avına doğru fırlaması gibi, kaybolduğum loşluklardan hayatın pandemi altındaki ışığına döndüm.