KARAVANA

İnsanı omuzlarından tutup kendi karşısına oturtuyor bu korona kapanışı, kavrayışını gevşetmeden “Bak!” diyor.

İnsan kaçmaya, dayanamadığının üstünü örtmeye, oyalanmaya teşne. Yerinden fırlayacak oluyor:

Daraldım!

Durum, belirsizlik, sisiyle sarmalıyor onu.

Ne çabuk! Ateş almaya mı geldin? Daha yeni başladık.

Can sıkıntısı, kendisiyle ne yapacağını bilememe, hayat boyu olmak ile doymayı değil, yapıp etmek ile oyalanmayı öğrenmiş insanın kaygı sıralamasında hızla ilk sıralara tırmanıp virüsü bile sollamaya aday.

Televizyon, dizi, internet, sosyal medya, nereye kadar?! Sahne değişmeli.

Tut ki değişemiyor. Ne yapacaksın? Nasıl yapacaksın?

Can havliyle kaçar olduğunun tam göbeğine bağdaş kur. Bırak bütün uyuşturucu faaliyetleri. Çektiğinin can sıkıntısı değil, o faaliyetin aşırı dozu olduğunu görürsün belki. Teslim ol.

*

Şu da var, kendiyle arası iyi olanlar için durumu bir başına göğüslemek, aynı yere kapandığında daralacağı insanlarla yaşamaktan çok daha ehven.

Tuzun kuru o vakit.

Karı boşamak sana kolay.