YANLIŞ NOTA YOKTUR

Yamaca tırmanan patikanın ortalarında çakılsız bir yama gördüm, katlanır taburemi kızıl toprağa açıp oturdum. Renkleri kopkoyu edip parlatan, konturları keskinleştiren güz havası. Hemen altımda kayalıkları döven deniz açıklarda köpük köpük. Tuzlu soluğu burun deliklerimde.

Notaları kucağıma açtım. Fırdolayı rüzgar, yerin antik çağdaki Rüzgarlar Adası ismine hakkını adamakıllı vermeye başladı. Sayfa kenarlarındaki çakılların yerine irilerinden koydum ama nafile. Uçuşan defteri kapatıp kaldırdım.

Gel doğaçlayalım biz de. Yel sesimizi flütün deliklerine gerisin geri sokmaya bakarken onun gibi dolanalım.

Ve saldım. Bir notadan nereye gideceğimi düşünmeden hava hareketi misali dolandım.

“İlk müzisyeni hayal etmeye çalışın. O ne dinleyiciler için çalıyordu ne müzik piyasası ne de bir sonraki albümü için… Şovuyla turneye çıkmıyordu, imaj derdine düşmemişti. Yalnızca ihtiyaç duyduğu için çalıyordu, müziğe duyduğu ihtiyaç yüzünden” demiş Keith Jarrett. Zahmetsiz Ustalık’ta bunu aktaran Kenny Werner “Teslim olmak anahtardır” diyor, “ilk teslim edilecek şey de sizin en değerli servetiniz, yani İYİ SES ÇIKARMA TAKINTINIZDIR! Bu pek çok insanın kendi deneyimiyle kanıtlayabileceği bir çelişkidir.”

Evet.

Rüzgara yan dönüp artan bir hazla üfürmeye devam ettim.

İlk iş olanla hemhal olmak. Bunu ıslah etmek, iyileştirmek başka bir iş. Yaşadığınla kalmayı öğren önce. Onu kafandaki bir gereğe göre yargılamadan duymayı, hissetmeyi.

Evet!

O vakit sıkıntıyı, can sıkıntısını, sabırsızlığı, umutsuzluğu söküp götüren bir akış geliyor. Yaptığına hakikilik, ruh, enerji, anlam, ifade katan bir akış. Hedef alınamayacak, sadece yolu temizlenebilecek, gerisi onun lütfuna kalmış bir şey.

Rüzgar saçımı başımı birbirine katar, seslerimin altına dalgalanan çepeçevre uğultusunu fon diye döşerken göbeğim hop etti.

Yakalamış bir dalgayı, ine çıka, kapanıp açıla, araya bulamaya-bula onunla gidiyordum.

Yanlış nota yoktur, önemli olan onunla bir sonra ne yaptığınızdır demiş Miles Davis.

İyi demiş!