EEE?

Yaz geldi. İnsanlar sıkıldı. Ekonomi daraldı. Dünyaca salgını üzerimizdeki ekmek kırıntısı gibi silkeleyip açılıyoruz.

Kaygıya anca ayak uydurur olmuşken bu ani ve kitlesel sahne değişikliği bende hafif bir sersemlik yaratıyor. Bir tarafa hızla karıştırılırken kaşığına birden yön değiştirilen çayda bir tane gibi hissediyorum kendimi.

Bizi tek bir fanus altında toplamış en azından başlığı tek bir tehdidin ön plandan düşmesiyle konular yeniden çil yavrusu gibi dağılıyor. Sahneyi ABD’yi sallayan protestolar, toplumsal-kişisel endişeler ve hareket dolduruyor. Dekor da gamsızlık, kaygısızlık esinleyen güzelim yaz.

Durun, durun diye sesleniyorum gerilerden.

Neydi, ne oldu?

Bize alev saçan, saçmaya da bir iki yıl devam edecek bir ejder gibi anlattığınız şey süngüsü aniden düşüp ehlileşen bir yusufçuk mu oluverdi? Yoksa zaten öyleydi de kıçına bakan maymun paniğine mi boğdunuz bizi?

Onca sayım döküm, rakam peki? Baştan beri bağırtısıyla çok da ilintili görünmeden aynı minval üzerinde sürüp giderken hükümet kararıyla mı konu olmaktan çıkarıldı? Aslında ne oldu? Aslında ne olduğunu hiç öğrenecek miyiz?

Ardından kafamı kaşıyarak koronavirüse dönüyorum.

Sen bu işten bir şey anladın mı?

Neydim ne oldum diyor musun? Ben neymişim be abi diye şişinirken neredeyse virüs yerine konmaz olacaksın. Baksana, insanların ilgisi dağıldı gitti -gerçi yine de gurur duyabilirsin; o oynak ilginin bir şey üzerinde bunca durabilmesi az değildi. Ama kitle alışıklığı sürü bağışıklığının önüne geçti bile işte. Şişirilmiş bir anlatıdan ibaret idiysen sana, değilse bize geçmiş olsun.