KEMERLERİNİZİ BAĞLAYIN

Ferzan Özpetek’in anlatımı hoşuma gidiyor. Yüzleri çizgi romansı, manga’msı öne çıkarışı (oyuncuları sıkça dükkanların önüne konulan gerçek boyutlu karton insanlar gibi algıladım). Renkler ve hareketle oynayışı. Vurguları. Ve öykü akışı. Dram, trajedi dahil, sıradan bir hikayeyi insanı güldürürken (o İtalyan usulü aile curcunası, insan ilişkileri..) birden gidip iliğine dokunan kuşatıcı bir yelpazede anlatıp şemsiye sapı biçimli yarım bir U dönüşüyle bitirmiş.

.