DİLİM DİLİNE ARMAĞAN OLSUN

Anadilimiz şikayet, başlıca şivesi yakınma.

Kusur bulma, küçümseme dağarımız pek zengin.

Kaldır bunları, birbirimize söyleyecek nelerimiz kalır?

Hemen hiçbir şey kalmayacak kişileri aklımdan geçirip ürperdim. Hele sıradan ilişkilerde şikayet, yakınma, vırvır nasıl da iletişimin iskeleti, kasları olup çıkmış. Ortak karşıtlarımıza (aile, yöneticiler, komşular, millet, dünya) verip veriştirip rahatlıyor, ittifakımızı güçlendirip keyfine varıyoruz.

Şunun kafası, bunun kötü niyeti, onun huyu, diğerinin huysuzluğu, kıyafetler, duruş davranışlar. Kıyma makinemize girmeyen kalmıyor. Kıymakta ortaklaştıkça kendimizi yukarı çekiyoruz.

Cehennemin bu dilin yöneldiği değil, ta kendisi olduğuna bir türlü uyanamadan.