Şükran duyduğum bir özelliğim doğal (kırbaçsız,
aşağılamasız, içsel oybirliğiyle kabul edilip girileninden) disiplin.
İç-dış dalgalanmalarda iyisi kötüsüyle bunların oyuncağı
olmadan yoluma devam etmemi sağlayan bir kılavuz ip gibi.
Ülke durumu, hava durumu, ruh durumu.. “Tamam olabilir. Bulanır,
daralır, sonra açılır. Sen işine bak!” diyen bir toparlayıcı.
Kararan enseye rağmen iyi şeyler çıkaran bir süreklilik.
Çalan hava ahenkle kakofoni arasında gide gele dursun, o
tıkır tıkır vuran bir metronom.
Yosun tutmuş basamaklardan sayesinde kayıp kafamı kırmadan
inip çıktığım tırabzan.
Gönüllü disiplin iyi şeymiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder