DELIX

“Kusura bakmayın, sizi epey bekletiyorum ama..” dedi eczacı ve yakamdan tuttuğu gibi beni çıktığım uzun yolculuktan geri getirdi. “Reçeteleri sisteme girmek vakit alıyor.”

Gözlerim diş ve tırnak bakımı ile kozmetik malzemelerini, prezervatif çeşitlerini, bir eczaneyi asıl ayakta tutar görünen şeyleri çabuk geçmiş, varlık nedenine, ilaçlara takılmış, büyülenmiş ve taklalar atarak tavşan deliğinden yuvarlanmıştım.

Damağıyla yaşayan bir gurme iştahıyla isimleri zihnimde işitiyor, hecelere, harflere ayrılan seslerinin yarattığı dokular, çağrıştırdığı coğrafyalar, denk gelebilecekleri ruh halleriyle kendimden geçiyordum.

Cymbalta. Gibraltar ve Sri Lanka karışımı egzotik bir yer. Göğünün mavisi Akdeniz, sıcağı Ekvator’a yakın.

Elektra. Bu neyi iyileştiriyor olmalı ki?

Sefsidal. Beyin zarının geçirgenliğini azaltan bir süzgeç. Böylece bedenle beyin arasında akan telaş sinyalleri kapının bir yanında tutulup birbirlerini körüklemeleri önleniyor herhalde.

Monodaks. Cüssesine rağmen kafana inişini kahkaha ile karşıladığın bir balya.

Dideral. Kahverengi kayaların serpiştiği duru bir dere.

Dolorex. Gümüş rengi pelerinini kuşanıp ucu zehre bulanmış hançeriyle ağrılara hamle eden bodur bir şövalye.

Duspatalin. Rus babalı bir çocuğa pepelemesine karşı günde üç kez yemeklerden sonra birer tane yutturulurken.

Croxilos. İnka efsanelerinden fırlama. Kim bilir nelere ne yapıyordur?

Sulcid. Doğduğu an yakmaya başlayan Ağustos güneşinde bataklıklardan hafif esintiyle dalgalanarak tüten pus.

Delix..

“Otursaydınız..”

“Yo, hayır. Böyle çok iyiyim.”

 Aslında reçete yazmadan önce hastaya ilaç rehberini verip onu takılıp kaldığı yerlerden, kaygının kancasından alarak zihnini hayatta bambaşka şeyler de olduğunu hatırlayacağı böyle yolculuklara çıkarmayı bir deneseler?