12 Ocak 2011 Çarşamba

YİTİM

Yazmak bazen ışık tutucu, yol açıcı ama bazen de hissediş zenginliğini, çok boyutluluğunu ortaya dökmeye çalışırken gözün gördüğü ile fotografla saptanabilen kadar ayrı düşebiliyor aslından. Nüanslar birden kayboluyor, ifade üç beş sözcüğe yüklenen üç beş anlama daralarak yoksullaşıyor. Daha beteri, saptırıcı olmaya başlıyor. Ondan da tehlikelisi, insanın ilk elden nasıl algıladığını unutup sözcüklerin yansıtabildiği kadarı ardından bakmaya, düşünmeye başlaması. Düşünmeye ve hüküm vermeye. Kendine ve başkalarına.

Kaldır at o vakit cılız fotoyu, çıplak gözle bakmayı hatırla.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder