AKTÖR

Seçim dönemi ortalıkta uçuşan dile bakıyorum. Aktörler, argümanlar, süreçler (sürenin yerini alan çarpıtılmış kullanımıyla) “sahada” tozu dumana katıyor.

Artık politikacılar, siyasiler yok, aktörler var. Pek afili pek dinamik, “karşı taraftan” olanı bile adımıyla ortalık inletiyor. Halka karışmak da yok, sahaya “iniliyor.”

Bu haliyle aktörler (çoğu zaman vodvilden hallice olmayan) bir oyunun oyuncuları olmaktan çok daha fazlası; eyleyen onlar. Estirilen havada neden-sonuç ilişkileri bilinçli, duruma hakim, stratejik akıllarıyla ilmek ilmek örülüyor. “Okunması,” bir yerlere oturtulması, faillik atfedilmesi mümkün olmakla kalmayan, saydamlık yakıştırılan oyunların yazarları, Senaryoları konusundaki görüş beyanlarına derbi maçlarının naklen yayını kadar heyecan da verici bir arkaplan boyanıyor.

Boşluktan, anlamsızlıktan, yaprak kımıldatamamaktan, her şeyden önce sonu gelmez sürüklenişlerden o kadar bıktık, yıldık ki sahaya indiğinde üzerindeki blucini bile jilet gibi ütülü hayal ettiğim bu aktörlüğün böyle revaçta olmasına pek de bir şey söyleyemiyorum.

Aç daldığın uykuda helva düşü görmek gibi.