NASIL GEÇTİ HABERSİZ

Notalarını deftere geçirdiğim son parçamız o oldu. Kendimi kıvrımlarla uzatılmış bir su parkı kaydırağından aşağı salma duygusu veriyor çalmak. Ne hoşmuş.

Sözlerin ötesine geçtiğinde ve belki asıl, bir enstrümanla ellerini melodiye daldırdığında içimi hiç titretmemiş sanat müziğiyle bambaşka bir ilişki kurulabiliyormuş.

Güfteye, icraya takılıp bu türden içeri göz atmamışım.

Hani o güzel gözlü ceylanların pınarı..

Sözler bana en fazla kasap dükkanı tabloları gibi geldi hep. Şerbeti fazla kaçmış duygusallık, uzaklaşıp üzerine bir bardak buzlu, limonlu su içme ihtiyacı yaratıyordu. Ya da omuz silkip arkamı dönmek.

Ama akışına kendini bıraktığında hemhal olmak gerçekten zevkliymiş.

“Blok flüt ile sanat müziğini birlikte seven birileri aletin tıpkı klarnet gibi Türk müziğine uygun bir çeşitlemesini yapsa. En azından bazı makamların flüte ne hoş yatardı duygusu.”