GÖKSU

Uzun yola koyulurken arı kovanına dönmüş kafamı durultmak için kıyısına oturdum.

Bir süre görmeden baktıktan sonra suyun beni içine aldığını hissettim.

Görerek bakmaya başladım. Güzelim camgöbeği rengine. Akış yukarı izledim. Taş köprünün diğer yanında sakin, usulken köprünün altından geçip yolu kaskatı kayalarla kesildiği an çağıltısı başlıyordu.

Bir şey anlatıyor!

Irmağa güven. Su yolunu bulur. Şurada yolu kesiliyorsa girdaplanıp köpürerek yatağını başka yerde açar. Gider, denize kavuşur.

Göksu bu!

Sözüm ona kutsal seferlere çıkmış ne Frederik Barbarossalar boğdu.

.