Olanca dinginliğiyle güz.
Ölümün ona bir garip
derinlik veriyor. Kumaşı konuşturan astar gibi.
Kararında sıcağı, makam
değiştiren ışığı, olgun meyvenin tatlarına gelen renkleri testiye koyup başıma
diker gibi giriyorum suya, seyrettiklerime karışıyorum.
Nefes almak bir hayat
güzellemesi.
Tenhalaşan kasabada insanlar,
rahatlayan tempoları, sade, sakin bir film akışıyla kayıp gidiyor. Seyirci ve
oyuncu, onlardan biriyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder