SCHUBERT İLE YARIMAY

Dallar arapsaçına dönmüşse onları tek tek açmakla uğraşma. Olmaz. Daha da karışır, içinden çıkılmaz hale gelirler. Dört bir yana dağılanı oradan oraya koşuşturarak toparlayamazsın. Tek bir yönde ilerleyeceğin yere dön. Gövdeye. Sakinleştirir bu seni. Telaş durulur. Yangı azalır.

Oradan da köke açıl. Yaşam gücünün yeniden-yeniden doğduğu yere. Başka bir işleyişin, perspektifin düzlemine.

Ateş almış gibi peşlerinden koşmak yerine çözümlerin daha büyük bir görüşün yan ürünü olarak sana geldiği kaynağa.

Yüzeyde debelenirken unuttuğun ama hep orada olana.

Öz’e.

* * *

Bulutsuz, şehir ışıksız gökte yarımay ve Schubert; berrak suya düşen damla gibi.