Manik yaz sıcağının ardından tatlı bir hüzünle kıvamına
dönen güz havası. Sabahın erken saati. Bir meşenin koyu gölgesinde oturdum. Tepelerin
renklerini diriltip tazeleyen ışığı içime çeke çeke kaptırmış çalarken yukarı
dönemeci kır bıyıklı bir adam döndü.
Hizama geldiğinde sizi geçen yıl da görmüştüm, dedi, ne
güzel bir şey yapıyorsunuz!
Seviyorum, dedim, böyle doğada..
“Evet. Kim bilir hangi canlılar dinliyor sizi.” Ekledi, “Siz
de o bilinçle çalıyorsunuz.”
Derviş selamı verdim. Derviş selamıyla karşılık verdi,
yoluna devam etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder