Bir çocukluk arkadaşından söz ediyordu. Bence Tourette
sendromluydu, dedi.
“Neden?”
“Tikleri.. Bir de önüne geçemediği cümle tekrarları.”
Sonra bir terapi seansının televizyonda gördüğü bölümünü
anlattı.
“Çocukların önüne tahrik edici şeyler koyuyorlar. Masanın
üzerine bir top mesela. Dürtüye kaç saniye karşı durduklarını saydırıyorlar.
Amaç, süreyi her seferinde uzatmak. Bazısı uzunca bir zaman kendini
tutabiliyordu. Önüne konulan topu görür görmez elinin tersiyle savuranı gibi
bazıları da dürtüye anında yenik düşüyordu."
Durdu, ekledi.
“Dürtüler söz konusu olduğunda aslında hepimiz üç aşağı
beş yukarı Tourette sendromundan mustarip değil miyiz?”
Gözüm, elimde yakmayı beklediğim sigaraya kaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder