Komşu kendi başına olduğunda sessiz.
Ama kokulu. Yalnız olduğu
zamanlardaki aralıklı sigara kokusunu demiyorum.
Erkenci. Sabahın körü burnuma
yumruğunu indiren o parfümüne bulanmış çıkıyor balkona.
İçinde pudranın ağır
adımlarla volta attığı bir koku bu. Çam yarması bedenli bir pudranın. Misal cesedin
başında talimatlar yağdıran bir emniyet amirinin. Zaten parfümün alt kokusu da
çürüyen bir etinki neredeyse. Onu olanca baskınlığıyla örtmeye çalışan pudrayı
elinin tersiyle kenara itip öne çıktı çıkacak bir çürümeninki.
Beton grisi bir koku.
Yanlış ve saldırgan.
Misafirler geldiğinde her
kafadan perde perde yükselen seslere karışarak kısa sürede beni içeri kaçıran
sigara atağına neredeyse rahmet okutuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder