SONBAHARIN POLAROİD GÖĞÜ ALTINDA

Önce bitişikteki gazino, sokaktaki kuaför, trafik yaratan yerler kapandı, kıyıdaki yerler birer ikişer bunları izledi. Derken 15 Mart’tan beri hava ilk kez kapadı, celallendi ve kısa ama şevkli bir fırtınayla yağmur yağdı! Üst üste üç gün de aralıklarla sürdü. Yağmur göğün olanca toz tabakasını aşağı, yeni silinmiş camlara, yıkanmış balkonlara indirip sıvadı. Yeryüzü çamura bulanırken gökyüzü ışıl ışıl çıktı ortaya. Cilalı mavisi derinleştikçe derinleşti, polaroid dediğim keskinliğe vardı.

Sıcaklıkların ne klima ne ısıtıcı istediği o ideal aralığa girdik. Yüzme ile yürüyüş aynı güne sığar oldu. Yüzecek kadar sıcak, uzun yürüyüşlere çıkacak kadar serin.

Mevsimin değişmekte olduğunun en şaşmaz belirtisi tıkanmaya başlayan flütlerim. Yazın saatlerce de çalsam kupkuru kalırlarken giderek kısalan sürelerde sırılsıklam olup boğuluyorlar.

İki çatı arasına gerilen bir ipte yürümek gibi bu geçiş.

Kısa, dikkat bileyici, algı keskinleştirici.

Zihni tembelleştiği kanıksamışlıktan alıyor, başka, derin, söyleyeceği çok şey olan bir hale açıyor.

Polaroidleşen göğün dengi bir hissedişe.