Hayatındaki geri dönüşsüz değişiklik için “Kabul
edebildin mi?” dedim.
Durdu, düşündü ama fazla da değil.
Toplumsal maskelerin yokluğunun belki de maske yerine
geçtiği gösterişsiz tavrıyla hafifçe omuz silkti.
“Kabul etmek değil -onda bir büyüklenme var. Önüme gelen,
realite bu, yaşadığım da. Hayat ne zaman planladığın gibi gidiyor ki zaten?”
Yaşamla hemzemin olmanın genişletici duygusunun ondan
akıp içime yayıldığını hissettim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder