ARI

Dağ evinde yalnız kalacağım arkadaşım sıkı sıkı tembihledi: Kapıları kilitle, dışarının ışıklarını da yak!

Güldüm. Issızlığın ortası kadar güvenli yer mi var? Yolumun üzerindeki kapıların anahtarlarını şöyle bir çevirdim. Işıkları kapayıp yattım.

Tatlı uykumdan elimdeki ani, keskin acıyla uyandım. Can havliyle fırlayıp ışığı açtım. Yorganı kaldırdığımda yatakta debelenen arıyı gördüm. Elime geçen ilk nesneyle saldırıp dört ayaklı ufak boy bir memeli hayvanı sakatlamaya yetecek şiddetle vurdum.

Kalp atışım normale dönerken silahıma takıldı gözüm: Walden. Thoreau’nun yaban hayatına övgüsü!

İnsanın iki yüzünü karşı karşıya getirmede reflekslerden etkilisi var mı?